Galata’da gerçekleştirilen renovasyon projenin en dikkat çekici tarafı, kuşkusuz “bilinçli” hareket edilerek işe kalkışılması. Projenin mimarı Nurdan Orhan projeye çevre duyarlılığı ile yaklaşmış ve mal sahiplerini de bu doğrultuda yönlendirerek uyumlu bir renovasyon süreci yaşanmış. Ayrıca Altensis firması danışmanlığında projenin Leed başvurusu gerçekleştirilmiş.
Binada ilk yapılan, depreme karşı taşıyıcı sisteminin kontrol edilmesi olmuş. Yapı, Yıldız Teknik Üniversitesi’nden bir uzman heyet tarafından kontrol edilmiş ve herhangi bir takviyeye gerek görülmemiş. Binanın kanalizasyonu dahil bütün altyapı sistemleri ve tesisat bağlantıları elden geçirilerek ihtiyaçlara göre revize edilmiş. Binanın dışı için kullanılan boya, kendini temizleyebilme özelliğine sahip. Pencere çerçeveleri ise ahşap olarak korunmuş ve çift cam kullanılmış. Bu sayede binanın enerjiden tasarruf etmesi sağlanırken hem de iç hava kalitesinin korunması hedeflenmiş. Binanın çatısının bir kısmı ise bitkilendirilmeye ayrılmış. Seçilen bitkilerin, az su gerektiren ve suyu absorbe etme kapasitesi olan bitkiler olmasına dikkat edilmiş.
Danışman firma, daha “yeşil” bir bina için zaten hedefi belirlenmiş bir projede birtakım önerilerde bulunmuş. LEED danışmanlığını üstlenen Altensis firması, “Binanın daha ‘yeşil’ olması için çalışan bir danışmanlık firması için olabilecek en iyi şey, projenin önerileceklere fazla ihtiyaç duymaması. Bu projede durum böyle oldu. Biz bir takım küçük eklentilerde, hatırlatmalarda bulunduk” diyerek süreci özetliyor. Projenin mimarı Nurdan Orhan ise, Serhan Bey ve Selmin Hanımın sürekli “ne yapabiliriz” yaklaşımları sayesinde projenin zevkle çalışılan bir konu haline dönüştüğünü söylüyor.
19. yüzyıldan beri ayakta duran yapı, tabii ki dönemin yaşam koşullarına cevap verebilecek nitelikte yapılmış. Bu kapsamda binada gerçekleştirilecek olan yenilemede iki seçenek oluşmuş. Birinci seçenekte, yenileme kararında binanın dış görünümü olduğu gibi korunup iç mekanın yıkılarak alanın, yani metrekarenin genişletilmesi. Diğer seçenek ise, binanın hem dışının hem de içinin geçmişine sadık kalınarak hareket edilmesi. Mal sahipleri de binanın yapısını bozmamak adına ikinci yolu seçmiş yani 150 yıl önceki hayat şartlarına göre yapılan bina, bugünün ihtiyaçlarına, bugünün teknolojisine adapte ettirilmeye çalışılmış.
Türkiye’de “korunması gerekli taşınmaz kültür ve tabiat varlıkların korunması” konusu son dönemlerde ne kadar tartışma yarattığı birçok çevre tarafından biliniyor. Oturulamaz hale gelen ve koruma altında olan yapıların yenilenme aşamasında uygulanan yöntemler tartışmanın odağını oluşturuyor. Aslında “korunması gerekli taşınmaz kültür ve tabiat varlıkların korunması” başlığı altına giren yapıların yenilenme sürecinde dikkat edilmesi gereken en önemli kriter, bölgenin geçmişine, kültür ve tarihine saygı duyarak, sokak dokusuna ve yaşayanlara önem vererek yenilemek. Bütün bunlara bir de yapıların çevreye olan olumsuz etkilerinin en aza indirgenmesi ve ihtiyaçların günümüz teknolojisinin imkanlarıyla karşılanması başlıkları da eklense iyi olmaz mı?